Jongerenreis naar Taizé opnieuw indrukwekkend!

Op zaterdag juli 2014 vertrok een groep Noord-Hollandse oudere en jongere jongeren naar Taizé. De bus reed weg om zeven uur ’s avonds vanaf station Heerhugowaard. Nadat in Amstelveen nog een tweede groep werd opgepikt, was de bus vrijwel vol!

Direct na vertrek werd de bus versierd met oranje vlaggetjes, want bij de meesten zat de oranjekoorts er nog aardig in. Na een reis van dertien uur met weinig slaap kwamen we aan. De week werd qua weer helaas getekend door heel veel regen, maar gelukkig was dat lang niet alles wat Taizé te bieden had.

De eerste dag na aankomst was voor de meesten wel een beetje afzien. Iedereen had nauwelijks of slecht geslapen in de bus en vooral voor de nieuwelingen kwam er vervolgens veel op ze af. De bagage werd uit de bus geruimd en moest droog worden opgeslagen tot we wisten waar de tenten mochten worden opgezet. Gelukkig was er snel de mogelijkheid om te ontbijten, waarna we met z’n allen naar de zondagse Eucharistieviering gingen. Daarna was er tijd om Taizé te verkennen.

Gelukkig was het even droog om de tent op te zetten

In de tussentijd werd duidelijk waar het tentenkamp kon worden neergezet. Gelukkig was het weer ons eventjes goedgezind en konden we de tenten droog opzetten. Om half vier was er de Nederlandse informatiebijeenkomst, waarna iedereen zich ging inschrijven voor de bijbelgroepjes en de verschillende werkzaamheden waar je uit kon kiezen.

De nacht hierna regende het hard en bleken meerdere tenten flink te lekken. De jongeren zijn toen met elkaar naar La Morada gegaan. Dat is een plek waar je dag en nacht terechtkunt als er problemen zijn. Vervolgens kregen ze een grote Taizé-tent toegewezen. Daar kon iedereen gaan slapen wiens tent lekte en dat bracht geruststelling. De bagage die nat was geworden, kon er drogen en er was ruimte genoeg. We konden er gelukkig de hele week gebruik van maken.

Maandag kwam er al meer rust. Iedereen wist z’n programma en ging ermee aan de slag. Het was natuurlijk nog steeds wel wennen, maar gelukkig had iedereen een leuke groep en was tevreden. Naarmate de week vorderde werden de jongeren steeds enthousiaster, zoals gewoonlijk J.

In Taizé hadden ze rekening gehouden met het WK voetbal. Er werd in een grote tent een groot scherm geplaatst waarop beide halve-finalewedstrijden live gezien konden worden. Daar werd – ook door ons – dankbaar gebruik van gemaakt.

Elke dag drie indrukwekkende gebedsdiensten

Elke dag zijn er in Taizé drie indrukwekkende, muzikale gebedsvieringen. Daarnaast worden de jongeren ingedeeld in kleine groepen die elkaar dagelijks ontmoeten. Deze ontmoetingen starten met met een bijbelintroductie, waarna ze aan de hand van vragen met elkaar in gesprek gaan of iets op een andere manier creatief gaan verwerken. Zo werd er bijv. ook toneelgespeeld.

In de groepjes zijn jongeren vertegenwoordigd vanuit de hele wereld. Dat maakt het leuk, maar ook een flinke uitdaging wat betreft de verschillende talen. Engels en Duits worden het meest gesproken en de rest wordt aangevuld met handen en voeten. Het vraagt soms wat geduld, maar meestal is iedereen van goede wil en spelletjes, muziek, openheid en vriendelijkheid bieden een basis waarop men elkaar al snel kan vinden.

De week was om voor we het wisten en grappig genoeg heb ik eigenlijk geen jongere over het weer horen klagen, terwijl het af en toe echt niet meeviel! Sommigen hadden wat moeite met het eenvoudige eten, maar ook daar werden oplossingen voor gezocht. Hoe belangrijk geld ook is in onze economie; in Taizé tierde tijdens het eten de ruilhandel welig.

Viering vrijdagavond opnieuw bijzonder

Zoals altijd was de viering op vrijdagavond bijzonder. Tijdens en na de viering kun je dan bidden bij een groot, liggend, iconen kruis met kaarsjes erop. De gedachte is, dat je je eigen zorgen en die van anderen bij het kruis bij Jezus mag neerleggen. In de tussentijd blijven mensen daar omheen de hele tijd door zingen. Dit duurde tot diep in de nacht.

Daarnaast is er na de gebedsvieringen ruimte voor een persoonlijk gesprek met een broeder of een priester. Ook wordt de mogelijkheid geboden om te biechten als je daar behoefte aan hebt. Dan blijkt dat veel jongeren van die mogelijkheden gebruik maken. Helaas was het weer te slecht om te genieten van de prachtige stiltetuin die Taizé ook biedt.

Wake up!!! together op 14 september in Heiloo

Vorige keer werd de wens geuit door een aantal jongeren om elkaar met een zekere regelmaat te blijven ontmoeten en samen te zoeken naar een stuk verdieping in hun leven. Reden om op komende zondag 14 september in het Julianaklooster in Heiloo een reünie te houden. Dit is alleen voor de jongeren die deze reis mee zijn geweest..

Maar onder het motto Wake up!!! together zijn er bijeenkomsten gepland waar ook anderen kunnen komen. Die zijn net als vorig jaar op de tweede zondag van november 2014, januari 2015, maart 2015 en mei 2015 van 12 tot 18 uur voor de Taizé-jongeren en verder voor alle jongeren van 16 jaar en ouder. De kosten zijn tien euro en aanmelden via karinblaauw@hetnet.nl is verplicht ivm de lunch.

Het was opnieuw een waardevolle jongerenreis! Hopelijk lukt het om over twee jaar wéér te gaan.

KARIN BLAAUW

coördinator jongerenpastoraat

e-mail: karinblaauw@hetnet.nl

Op zoek naar het eigene van Taizé

Ons bezoek aan de streek was mede gericht op het bezoeken van een aantal van de vele Romaanse kerken aldaar. Ik had net een HOVO-groep aan de VU gevolgd, hoger onderwijs voor ouderen, met als onderwerp geschiedenis van de architectuur.

Ik had me voor deel III, ingeschreven, maar zo’n cursus moet je, begreep ik, volgen vanaf deel I, dan stroom ik gewoon vanzelf door naar de vervolgcursussen. Deel I ging over romaanse architectuur en de Gothiek. Dus vooral kerkelijke architectuur, want er zijn maar weinig burgerlijke bouwwerken uit die tijd bewaard gebleven.

Hoewel ik menig kerk in Bourgondië al gezien had, was ik nu toch wel benieuwd of ik met de kennis, opgedaan tijdens de HOVO-cursus, een andere blik zou krijgen op de gebouwde omgeving uit het verleden.  En dat lukte vrij goed, al had ik wat moeite met de kerk in Digoin, leek mij Renaissance-achtig, maar dat wordt pas behandeld in deel II.

Paray-le-Monial, ja, dat was prachtig. Vanwege mijn cursus wist ik dat dit een replica was van Cluny III (of toch II?), maar volgens docente Betty Abas mag je over die tijd niet spreken van replica’s. Men bouwde voort, op de steeds weer nieuw ingeslagen wegen, vandaar ook dat de meeste kerken niet echt vallen onder een specifiek type, er werd gebouwd, de tijd schrijdt voort, en dan heb je een kerk met een Gothisch middenschip, omdat het Romaanse bouwwerk intussen was ingestort, maar het Romaanse koor staat er nog wel, of omgekeerd.

Aankomend vanuit de richting Paray-le-Monial, via een binnenweg, waardoor we nog een paar leuke kerkjes konden bezichtigen, zagen we in de nabije verte de oecumenische broedergemeenschap Taizé liggen. Vooral zichtbaar vanwege het grote tentenkamp aldaar, en, voor de goede toeschouwer, vanwege al weer een Romaans kerkje.

Na een kort bezoek aan de winkel, want er moest weer wat aardewerk aangeschaft worden, togen we richting Tournus, en bezochten we de Romaanse kerk te Chapaize, een cadeautje, want ik had er niet op gerekend. Een toren, zo hoog als in Toscane, waarschijnlijk om de vijand op tijd te zien, een klassieke Romaanse indeling, en lekker koel op deze hete dag. Tournus, tich keer geweest, maar altijd een bezoek waard. Vooral de kloostergangen met zijn planten, en uitzicht op de toren.

Ruim na acht uur in de avond komen we de vieringsruimte van de gemeenschap in Taizé binnen. Voorin is eigenlijk geen plaats meer, dus lopen we naar achteren, en ook daar valt het niet mee om een plaatsje te vinden, al lukt dat uiteindelijk ver naar achteren, ver achter de plaats waar broeder Roger zo’n twee jaar geleden via een messteek zijn leven verloor.

We zitten op ons achterwerk, hebben geen krukje, en moeten voortdurend inpassen omdat de stroom van binnenkomers eindeloos lijkt. Ook na 20.30 uur, het tijdstip van de viering, maar de huidige jongeren maken zich geloof ik niet echt druk over tijdstippen, ze stromen gewoon binnen.

Een van de leuke dingen vind ik hier dat een viering niet een duidelijk punt van beginnen heeft, de broeders komen een voor een binnen, soms in kleine groepjes, zetten zich op hun krukjes in het middenpad, bidden even, en gaan verzitten. En dan licht een cijfer in het rood op, we gaan zingen uit de Taizé-bundel. Vier-, vijf, of zelf meer dan zesduidend vooral jongeren van ‘all over’ de aardbol zijn hier,  zingen mee, en vieren de stilte. Dan licht lied 100 op, en tot mijn grote verbazing zingen we een lied in de Nederlandse taal. In mijn oudere bundels stond deze versie niet, dus ik kan het niet thuis nakijken, maar na een voorzichtig begin zongen de Japanners naast ons ook dapper mee in het Nederlands.

En waarom is dat nu zo bijzonder. Ja, het is bijzonder, het is Taizé, je zit op je krent naast vele anderen, en zingt, herhaalt de woorden, laat ze doorklinken. Misschien doe ik er iets mee de komende dagen, maar deze viering,  die geeft me op een ongrijpbare wijze weer een hoop enthousiasme voor de komende tijd, voor mezelf, maar eigenlijk veel breder. Langzaamaan vertrekken de broeders, en de jongeren rukken op naar het middenpad, voor de eigen stilte bij een schildering. Wij hebben plotseling haast, het duurt nog een kleine drie uur voor we ons bed bereiken.

FRANK BODDENDIJK

Coördinator Taizé-diensten in Bergen NH

Mailadres: frankboddendijk@gmail.com of eurekanl@wxs.nl

 

Ik heb een heel bijzondere week gehad met iedereen in Taizé. Eerst 12 uur in de bus met jongeren die je nog nauwelijks ken, maar de vriendschappen groeiden erg snel waardoor er een band ontstond. Hierdoor deden we veel met elkaar.

In Taizé aangekomen scheen de zon wat een goede binnenkomer was. De eerste indruk voor mij was: wat een mensen van zoveel nationaliteiten bij elkaar. Iedereen kreeg een taak voor de hele week en we kregen meteen het programma uitgelegd. Nuchter naar de kerk (zoals het vroeger ook ging), daarna ontbijt, rond 10 uur bijeenkomst waarbij een broeder over het leven, geloof en andere algemene dingen sprak. Hierna hadden we gesprekgroepjes waarbij we ons afvroegen wat betekent geloven voor jou?Een nog meer levensvragen die we samen beantwoorden.

Je zat ook met Engelse en Duitse jongeren bij elkaar, waardoor alles in het Engels besproken werd. ’s Middags hadden we vrij en om half 1 gingen we weer naar de kerk. De viering vond ik heel bijzonder. Heel anders dan in onze eigen katholieke kerk. Iedereen zat op de grond en er werd heel veel gezongen. Dat alles in het buitenlands was vond ik erg mooi.

Als je tijd voor jezelf had kon je de omgeving verkennen of naar de Stiltetuin gaan. Deze tuin was prachtig, waar je lekker kon wandelen en tot rust kon komen. ’s Avonds na de mis kon je naar Oyak. Dit was een plek waar je wat kon drinken en feesten. Een aantal jongens hadden hun gitaar mee en er werd veel gezongen en gedanst. Dit was een mooie afsluiting van de dag. Een prachtige week, waarin ik veel heb gedaan, geleerd en nieuwe vrienden heb gemaakt. Volgend jaar zeker weer!

Monica Wildeboer – Van Rossum (begeleider uit Schagen)

Zaterdag 18 okt. jl. vertrokken we met een bus met veertig  jongeren en zeven begeleiders uit ons dekenaat voor een week naar de oecumenische broedergemeenschap van Taizé. Uit onze parochie waren er vijf jongeren mee, en al snel vormden we met elkaar een heel fijne en leuke groep!  Jaarlijks wordt deze plek door duizenden jongeren van over de hele wereld bezocht. Voor mij was het de tweede keer dat ik hier als begeleider mee naar toe mocht.

We hebben een fantastische week gehad met elkaar, en bij menig jongere en begeleider kwam er in die week heel wat los! In Taizé draait alles om het gemeenschappelijke, en alles wat daar gebeurt maakt je weer bewust van onze Bron; Christus, en het maakt niet uit tot welke christelijke kerkgemeenschap je behoort, de Bron blijft Dezelfde! Er waren voor mij vele ontroerende momenten: De H. Mis iedere ochtend om 7.30u in de crypte (een kapel onder de grote Kerk) waar we met zo’n 35 personen en 5 priesters, uit verschillende landen afkomstig, iedere morgen Eucharistie vierden. De eenvoud daarvan was ontroerend mooi! Maar ik heb ook menig traantje weggepinkt bij de aanblik van zoveel jongeren die tijdens de gebedsvieringen intens betrokken waren op de liturgie en die één en al rust, bezinning en gebed uitstraalden.

In de liturgie van Taizé wordt iedere week de Paasweek gevierd, de laatste viering die wij meemaakten was op zaterdagavond de ‘Paaswake’ waarin het licht wordt doorgegeven aan ieder die aanwezig is. Een paar duizend kaarsenvlammetjes zien oplichten is een fantastisch gezicht! Maar voor mij blijft de vrijdagavondviering in Taizé altijd nog de allermooiste: Na de gebedsdienst wordt door de broeders een groot kruis met lichtjes erop midden in de Kerk op de grond gelegd voor de kruisverering. Rondom het kruis ga je dan geknield zitten en legt je voorhoofd op het kruis neer, zo verbind je als het ware je eigen leven met het kruis van Christus en mag je alles wat je ‘meedraagt’ bij Hem neerleggen. Deze kruisverering gaat de hele nacht door. Op zo’n moment gaat er heel wat door je heen en hou je het echt niet droog!

Wat een reis naar Taizé ook zo bijzonder maakt is de ontmoeting: Je ontmoet daar jongeren uit allerlei verschillende landen en culturen, en zij gaan met jou als begeleider, en daarnaast ook met elkaar in gesprek over verschillende levens- en geloofsvragen. Ze trekken met elkaar op, vieren, eten en werken samen, en zo ontstaan er mooie contacten waarbij ‘muren en grenzen’ gewoon even niet bestaan. In deze sfeer werd het voor mij niet alleen een ontmoeting met medemensen, maar vooral ook een ontmoeting met Christus als de Bron van liefde en de Bron van ons bestaan.

Ik ben ook onwijs trots op onze vijf jongeren omdat zij deze kans hebben aangenomen en de uitdaging zijn aangegaan: Marianne, Sebastiaan, Rosalie, Patrick en Lida. Ik vind het geweldig deze reis en ervaring met deze jongeren te hebben mogen meemaken! Wat mij betreft volgend jaar weer, en hopelijk met nog meer jongeren uit onze parochie (twee bussen vanuit ons dekenaat?!)!

Annemiek Blank-Bijman (begeleider uit Spanbroek)

Het was ongekend, heel inspirerend en heel mooi. We gingen met de nachtbus, op de heen weg sliep ik wel goed maar op de terug weg niet, dus nu ben ik wel erg moe. We  vertrokken zaterdag 18 om 20.00 uur uit Heerhugowaard  en kwamen aan om 7.30 in Taizé. Nog voor het ontbijt. Het was nog mistig, en heel stil.

We werden gevraagd om te helpen met afwassen, nog voor het ontbijt. (Als beloning mochten we als eerste ontbijten). In de week was er van onze groep een afwas team, dat twee keer op een dag afwaste. En een team die het ontbijt klaar maakte, zij werkten van 7.00 uur tot 10.00 uur elke dag, ( verder hadden ze da dag gelukkig vrij)

Die zondag was het heel erg mooi weer. We hadden  twee dagen regen gehad ( dinsdag en woensdag): voor de rest mooi weer. Om 10.00 uur mochten we voor het eerst naar de kerk: Op zondag hoefden we maar 2 keer, de rest van de week gingen we elke dag 3 maal naar de kerk ( 8.15 u., 12.20 u. en 20.30 u)

Na de kerk kregen we middag eten: We kregen daar steeds twee maal warm eten: en niemand mopperde, het was niet veel maar wel genoeg. Je kreeg er namelijk steeds brood bij. Zondagmiddag kregen we onze barakken toegewezen en konden we onze tassen neerzetten en ons bed uitproberen

We sliepen in barakken en ik heb erg goed geslapen, Karin sliep ook erg lekker op twee matrasje, wij sliepen op een kamer van 12 bij de meiden en Kevin en anderen heren sliepen op een kamer van 6. Over het algemeen sliep iedereen erg goed, alleen omdat we de jongeren een beetje in de gaten wilden houden werd het nog wel eens laat. De stemming in de groep was heel erg goed.

Iedereen kon het goed met elkaar vinden en op het eind wilde iedereen volgend jaar nog een keer mee !!!

Maandag begon het programma: Fred Deen en ik zaten bij de groep 15/16 jarigen als begeleider (met de helft van de bus). Er was een groep 17-29 jarigen, waar Kevin bij zat. En een groep 30 jaar en ouder: de volwassenen, waar Karin bij zat.

Ieder groep had zijn eigen programma : En dus zijn eigen kleine groep van 10/12  man. Het indrukwekkendste vond ik de gesprekken, en de bijbeluitleg die we kregen, en de vragen die we mee moesten nemen in de kleine groepjes.

In de weeklezingen en vieringen zat een goede opbouw: Eerst verhalen over Jezus, zijn geboorte en hoe hij in gesprek komt met mensen  en op vrijdag ( het laatste avondmaal) de goede vrijdag en zaterdag de lichtmis: met kaarsjes als symbool van het paaslicht

Om 10.00 uur startte elke dag de groepjes: Eerst in een grote groep bij elkaar. Broeder Timoteus begon meestal met een lied ( de manier waarop hij dat bracht was echt lachen, we moesten steeds zitten en staan als we zongen / niet zongen) en daarna kregen we een lezing in drie talen, later in de week in 4 talen. Daarna gingen we uiteen in kleine groepjes. We gingen ergens zitten gingen een kennismakingsspelletjes doen en daarna praten:  Dit deden we naar aanleiding van vragen, die we mee kregen van broeder Timoteus. De manier waarop dat ging was zo leuk en zo kort en duidelijk dat het heel duidelijk overkwam. Waar het deze week vooral om draait is DE LIEFDE, dit werd niet zo duidelijk gezegd maar alles wees in die richting..

Wij zouden Jezus voorbeeld moeten volgen en doen zoals hij deed. Het werd heel erg duidelijk dat hij ook steeds vragen vroeg, in de teksten in de bijbel, maar dat er in de tekst geen antwoord op die vragen kwam.

Wij kunnen de antwoorden dus invullen, en er zijn meer antwoorden mogelijk. Ik denk dat dat het mooiste was; Ze zeiden niet hoe je het precies moest doen, ze lieten je nadenken over hoe Jezus het eigenlijk deed en lieten je naar jezelf kijken, hoe doe jij het?

Wij kwamen twee maal op een dag samen met de kleine groep, 10.00 uur en 15.15 uur: Bij die middagtijd stond om de dag schoonmaken op het programma. De taak kreeg je bij POINT 5, om 15 .15 uur

Er waren ook workshops te doen en er was ook een mogelijkheid om alles in stilte te doen. De taken van de 17-29 jarigen waren bijv: Stilte bewaren in de stilte tuin. Stilte bewaren in de kerk. Keuken, Ontbijt,  de nachtwakers, zij bewaken elke avond de stilte bij de barakken. Er waren vrijwilligers in het winkeltje / bar OYAK: Deze ging een paar keer per dag open. Hier was per persoon een glaasje bier of wijn te koop, hier was alles lei soorten fris te koop. Er stond een koffie automaat waar je de hele dag door, als je dit wilde koffie kon krijgen. Er was een blikjes automaat met blikjes fris. En verder was er achter OYAK een ruimte waar de jongeren konden samen komen, ’s avonds. Dit deden zij ook : daar werd ’s avonds  heel veel gezongen en gedanst.(Tot 12.00 uur dan ging daar het licht uit en werd je verwacht te gaan slapen)

Tijdens de avonden, die best heel kort waren, want om 21.15 was de viering  zo’n beetje afgelopen. Je mocht ook blijven zitten en zingen. Dit deden we ook een avond: We zongen tot 11.30 uur aan toe, laten hoorde ik dat de kerk de hele nacht open bleef, dit was ook heel erg bijzonder.

Fred Deen (begeleider uit Hoogwoud)

Enige steekwoorden: gezellige busreis, leuk contact met vele jongeren,goed en gezellig contact met andere begeleiders/sters, mooie vieringen met mooie liederen (tekst en melodie), lekker koffie drinken, en maar een glas bier of wijn, de verzoeningskerk met z´n sfeer en prachtig zingende broeders en kerkgangers, de crypte, de orthodoxe ruimte, de stilte, de stiltetuin (Oyak) recreatieruimte, het dorpskerkje, de begraafplaats met de rustplaats van de broeders, het mooie weer, de hartelijkheid, geen vervelende dingen onder jongeren, de eenvoud, slaapgelegenheid (er hangt geen spiegel en er staat geen tafel met stoel (alles is gericht op ontmoeting met de ander en op Jezus), persoonlijke verzorging en bv het eten, het geduld en wachten, bijvoorbeeld bij uitgifte eten, dingen samen ondernemen, de workshops of samen corveeën, rekening houden met een ander..bv in de slaapbarak, geen luxe( bij het eten ontvang je een plastic plate met plastic bord een plastic kom voor water, of soep, ‘s morgens wordt er alleen een broodje met thee of chocolademelk uitgeserveerd), maar wat je nodig hebt is toch aanwezig, noem het maar het camping gevoel, m’n lieve dochter met haar vriendin Laura, de leiding is streng en consequent, maar dat is nodig bij zulke grote aantallen (jonge) mensen.

Taize is een bijzondere ontmoetingsplaats. ik heb niemand horen vragen: ,,Welk geloof heb jij”. Alle ‘schutjes’ tussen mensen vallen weg, zonder alles te gaan relativeren. De liefde tot God en de medemens staat centraal en dat zing en spreek je uit. Vandaar de vieringen in de verzoeningskerk. Die naam heeft die kerk niet voor niets. Al die jongeren die elkaar ontmoeten en soms vragen en zoeken naar antwoorden in het leven (heb diversen persoonlijke gesprekken gehad, ook met buitenlandse jongeren). Je luistert en hoopt ze een stukje op weg te helpen.

Veel meegemaakt, over het algemeen een goede ervaring en verrijking voor je leven en dingen geleerd. Wij werden in Taizé zelf ingedeeld in niet zo’n makkelijke deelgroep met andere jongeren. Dat ging ten koste van een ieder persoonlijk, maar ook als groep. Veel energie er aan kwijt geraakt. Ik heb de jongeren van die groep ook verteld: ,,Zie je hoe moeilijk het is om samen te werken?!” Dat gebeurt nu ook in de grote mensenwereld en kijk eens wat dat voor een verdriet, pijn en boosheid geeft. Daarom is er nog steeds geen vrede op de wereld.

ik heb ook m’n best moeten doen, om mij niet te laten overrompelen door gevoelens van negativiteit. Maar ik heb er ook van geleerd. Leerpunt:  kennismaken met de leiding waar de jongeren afkomstig van zijn. Deze groep heeft mij ook dingen geleerd op gebied van didactiek en pedagogiek. Ik ben heel blij dat ik deze reis heb mogen meemaken.

Trees de Jong (begeleider uit Bovenkarspel)

Wat een belevenis! Wat een mooie groep mensen! Wat een speciale gebeurtenis! Het is niet te omschrijven wat we samen hebben meegemaakt. Het Taizé-gevoel kan je niet over brengen met woorden, dat kun je alleen maar echt voelen door er zelf heen te gaan.

Met veertig jongeren en zeven begeleiders naar Taizé. Meeleven met de broeders van de Taizé-gemeenschap. Andere jongeren uit verschillende landen ontmoeten. De vieringen in de kerk mee maken.

En heel veel zingen en stil zijn. Allemaal op zoek en onderweg. Saamhorigheid en tijd voor elkaar. Een superweek. Een waardevolle herinnering voor mijn hele leven.

Bart Oud (begeleider uit Den Helder)

In de herfstvakantie zijn we met een bus enthousiaste jongeren en begeleiders op reis geweest naar Taizé; een klein plaatsje in het zuiden van het Franse Bourgondië. In dit kleine plaatsje heeft in de tweede wereldoorlog Roger Schutz een broedergemeenschap opgezet. Deze oecumenische broedergemeenschap is uitgegroeid tot een grote pelgrimsplaats voor jongeren over de hele wereld. Een plaats waar zij door middel van ontmoeting, rust, zang en gebed een spirituele reis maken; op zoek naar God in jezelf. Taizé trekt jaarlijks duizenden jongeren.

Toen we in Taizé aankwamen was het koud en mistig. Al snel trok de mist op en werd het een mooi weer. Hier en daar was er een regenbuitje te vinden, maar de week zag er overwegend zonnig uit. Dat weerbeeld was niet alleen letterlijk zo, maar het staat ook voor de sfeer in de groep en de ontwikkeling van vele jongeren in deze week.

Naast een driemaal daagse gebedsdienst samen met de broeders waren er workshops, presentaties, gesprekken, stiltes en werk; een gemeenschap kan niet functioneren zonder dat er klussen geklaard moeten worden. Alle jongeren hadden een taak, zoals de afwas, het fourageren,  het bewaken van de stufte enz. Naast dit alles was er ruimte voor een potje frisbee, voetbal of een wandeling in de stiltetuin. Het was een serieuze week, maar aangevuld met een dosis gezonde humor. Een week waarin de groep heeft samengewerkt, gedeeld en zich spiritueel heeft ontwikkeld. Inmiddels is er al een reünie geweest, waar we ervaringen en foto’s hebben uitgewisseld. We kijken terug op een geslaagde en gezegende reis.

Marcel Kranendonk (jongere uit Limmen)

Op zaterdag 18 november om 20.00 uur vertrok een bus met veertig jongeren en zeven begeleiders naar het Franse plaatsje Taizé. Na een rustige busreis van elfënhalf uur bleek dat de ontvangst pas om drie uur ’s middags was. De goede rekenaars onder ons weten dat onze groep dus 7 en een half uur te vroeg was!!! Gelukkig wisten wij deze tijd goed te benutten en leerden we elkaar al beter kennen. We werden een échte groep. Toen de barakken waren verdeeld en de introductie was geweest (waarin we o.a. klusjes kregen toegewezen) was de dag alweer bijna voorbij. Ons Taizé-avontuur zou echt gaan beginnen.

De eerste echte dag in Taizé was best wel wennen. Er zit veel structuur in een dag met ook af en toe wat vrije tijd ertussen. Iedere dag telt drie diensten in de kerk: voor het ontbijt, voor de lunch en na het avondeten. Het vreemde is dat deze diensten alles behalve saai zijn. Iedereen gaat met veel plezier naar iedere dienst op iedere dag. Dat komt denk ik door de bijzondere sfeer die Taizé uitademt.

Na het ontbijt kregen de groepen een soort bijbelles van een Taizé broeder. Onze broeder was zo grappig. Hij vertelde zijn verhaal met veel enthousiasme en vooral veel humor. Daardoor vond iedereen zijn verhaal interessant. Na deze les ging de grote groep uit elkaar. Iedereen ging met jongeren uit verschillende landen dieper in op het onderwerp van die dag. Heel bijzonder aan deze praatgroepjes is, dat iedereen veel over zichzelf vertelt en zichzelf durft te zijn.

Na het middaggebed en de lunch had ik samen met nog wat anderen vrij tot vijf uur ’s middags. In deze vrije tijd gingen we veel leuke spelletjes doen en ook af en toe wat rust nemen in de fantastisch mooie stiltetuin. Echt heerlijk om zo tot jezelf te kunnen komen! Om vijf uur was het tijd voor thee. Samen met nog wat mensen van onze groep deden wij de afwas tijdens de thee en het avondeten. Iets wat je thuis echt een rotklus vindt, wordt in Taizé helemaal leuk!

Na de avonddienst gingen we naar een terrein waar je met alle jongeren iets kon drinken en vooral veel leuke spelletjes ging doen. Om half 12 was het tijd om naar bed te gaan. Een beetje vroeg voor in de vakantie maar wel op tijd om de volgende ochtend weer om 7.45 uur naast je bed te staan.

De dagen in Taize waren voor mij, en ik denk ook voor de rest van de groep, heel erg bijzonder. Het is heel raar om mensen die je nog geen week kent zoveel over jezelf te vertellen, maar daardoor voelt het of je al eeuwen vrienden bent. Dat Taizé nog weken na zal galmen van ons bezoek is niet vreemd. Dat bleek toen het tijd was om terug naar huis te gaan. Om onze bus stonden zoveel mensen. Iedereen voelde dat het heel lang ging duren voor we elkaar weer zouden zien. Er zijn dan ook tranen met tuiten gehuild bij het afscheid.

De terugreis was erg snel verlopen en na een heerlijk ontbijt kwam het moeilijkste gedeelte van alles: afscheid nemen van onze eigen groep.

Ik hoop dat dit stukje mensen een beeld geeft van de sfeer in Taizé en mensen zich geroepen gaan voelen om ook een keer naar Taizé te gaan. Ik heb er in ieder geval enorm van genoten en hopelijk blijft onze groep toch een beetje voortbestaan.

 Pieter Ruig na 30 jaar weer in Taizé

Na ongeveer dertig jaar was het zover. Omdat een aantal doopgezinde jongeren uit de Zaanstreek het plan opgevat hadden om naar Taizé te gaan, zag ik mijn kans schoon om in 2008 eveneens Taizé te gaan bezoeken. Taizé is een heel klein plaatsje in midden Frankrijk. Het is voornamelijk bekend geworden door de oecumenische communiteit (broederschap) die vlak na de Tweede Wereldoorlog is gesticht door Rogér Schutz. Sinds 1970 heeft het een aantrekkingskracht van vele jongeren van over de hele wereld. Er worden in Taizé doorlopend ontmoetingen georganiseerd voor deze jongeren en speciaal een keer per jaar in een bepaalde stad in Europa of in de rest van de wereld.

De pendelbus reed toch al en stopte deze keer in Wormerveer om ons daar op te pikken. Dertig jaar is een lange tijd en ik was benieuwd hoe het daar in Taizé zou zijn. Zijn het nog de zelfde kerkdiensten voor mij herkenbaar van dertig jaar geleden, is de omgeving van Taizé niet veranderd met al die duizenden jongeren die er voor  korte of voor een langere tijd daar verblijven? En de broeders zelf, leven de voor mij bekende broeders nog en wie is reeds overleden? Ik nam niet aan dat de manier waarop de boodschap, het Bijbelverhaal uitgelegd wordt, veranderd was. Waarschijnlijk waren er delen van de liturgie veranderd en zong men er geheel andere liederen dan toen. Ik moest het maar laten gebeuren, en besloot het maar te laten ondergaan. Ik zou het wel ervaren, het kon mee of tegenvallen. .Met die gedachten stapte ik in Wormerveer de bus in.

Na een soort van puzzeltocht  met behulp van een tomtom reden we via Beverwijk waar nog een groepje jongeren met enkele ouderen instapten. Daarna hebben we Utrecht en Arnhem aangedaan om via Duitsland naar Luxemburg te rijden voor de goedkope benzine en kwamen we laat in de avond in Taizé aan.

Gelukkig stond broeder Sebastiaan ons daar op te wachten en vertelde dat we voor de eerste nacht een voorlopige slaapplaats kregen toegewezen. De andere dag zou alles verder geregeld worden. We kregen een A4tje met een plattegrond van de omgeving en het programma van deze week met tijden van de kerkdiensten en waneer en waar we konden eten en ons slaapverblijf te vinden was. De eerste nacht was vrij kort voor mij want om 8.15 uur begon al het morgengebed en daarna pas het ontbijt.

Het weerzien in de Verzoeningskerk was niet ongunstig voor mij. De liederen die we moesten zingen kende ik reeds van CD’s, maar wat was de kerk vol. Zitten op een stoel was er niet bij. Als je geluk had (en je was er op tijd) kon je zitten aan de zijkant van de kerk of op een van de traptreden. De overige kerkgangers waren aangewezen op een plekje op de grond of op hun eigen houten bankje.

Na deze hernieuwde kennismaking gingen we richting de plaats waar de uitdeling van het ontbijt plaats vond. Dat is ook weer een beleving op zich. Zo’n paar duizend jongeren  opgesteld in vier rijen en dan langs een rij tafeltjes lopen waar je een dienblad, lepel, kom, twee harde broodjes, plus boter en jam krijgt uitgereikt.

Voor het drinken kon je nog kiezen tussen oploskoffie, oplosthee of oplos chocolade, onder het motto bedien u zelf, daar staat een ketel met heet water. Na dit ‘uitgebreide’ ontbijt, (gelukkig had ik nog wat mondvoorraad van thuis) was het richting tent nr.  waar een broeder ons uitgebreid over het te behandelende  bijbel gedeelte zou vertellen en we verder moesten gaan doen. Dat was broeder Pedro, hij verteld wat over zichzelf, dat hij een tijd lang in New York gewerkt had en daar Engels had geleerd. Hij sprak dus Engels(Amerikaans) met een Spaans accent, wat voor mij enigszins problematisch was om alles zo goed mogelijk te volgen. Gelukkig werden zijn woorden na enige zinnen vertaald door enkele enthousiaste mede Taizégangers in het Duits, Italiaans of Zweeds. Helaas werd dat nogal onverstaanbaar voor de aanwezigen omdat iedere tolk tegelijkertijd haar of zijn zinnen uitsprak. Maar met de nodige humor en opgewektheid werd deze vorm van simultaanvertaling geaccepteerd.

Voorgesteld werd het boek Genesis te behandelen, iedere dag een hoofdstuk, met daarbij een viertal vragen die we in een groep moesten bespreken. Meestal begonnen we dan met 10 minuten stilte om het verhaal op ons in te laten werken en daarna begon een van ons groepje iets te vertellen. Ervaringen en gedachten kwamen zo los. We vulden elkaar aan, soms kwamen er levensverhalen boven water die we met een zekere schroom aanhoorden.

Tegen 12 uur ‘s middags was het weer tijd om naar de kerk te gaan voor de middag dienst. Ver voor het begin van de kerkdiensten zijn er in de kerk jongeren aanwezig die daar geknield of gewoon stil op de grond zitten te mediteren of te bidden. Het enigste wat men dan hoort is wat klassieke muziek van Vivaldi of een andere barokcomponist. Ondertussen komen de broeders gehuld in een witte pij die zij alleen tijdens de kerkdiensten dragen, om de beurt de kerk binnen en gaan in het midden op hun plaats zitten meestal geknield. Alleen een enkele oudere broeder zit op een stoel. Tien minuten voor de aanvang van de dienst beginnen de klokken te luiden .als een teken de dienst zodra zal beginnen.. De dienst begint met een gezongen halleluja en daarna een schriftlezing uit het oude testament en een gezongen psalm.

Daarna een schriftlezing uit het nieuwe testament. De schriftlezingen wordt daarna nog herhaald meestal in het Engels, Duits, soms in het Nederlands of Italiaans, Spaans, Russisch, Japans. Rekening houdend met de bezoekers van dit moment in Taizé. Daarna volgt een Kyrie eleison in vele talen met een antwoord van de aanwezigen. Daarna een Bijbeltekst in vele talen ter overdenking met een ogenblik van stilte wat kan uilopen tot ongeveer acht á tien minuten. Behalve het gebruikelijke gehoest is het verder doodstil in de kerk. Hierna worden er nog een aantal liederen gezongen die aangekondigd worden door twee elektrische borden aan de zijkant van de kerk.

Na enige tijd staan de broeders op en verlaten de kerk, de aanwezigen zingen nog door en hiermee is de dienst dan afgelopen. Het is niet ongebruikelijk dat er na de avonddienst nog minstens een uur wordt doorgezongen door de aanwezigen die na dienst in de kerk achterblijven. Het geeft je een heel speciaal gevoel wat ook verstrekt wordt door het vierstemmig zingen en de melodie van de liederen, die meestal bestaan uit een regel of vier van een bekende bijbel tekst of een psalm. Deze liederen worden dan minstens tien of vijftien herhaald met een begeleiding van een elektrisch orgeltje of synthesizer  zongen het latijn, Frans, Duits,Engels, Italiaans, Zweeds of Russisch.

‘s Middags was ik vrij, maar ik koos er voor om mee te repeteren in een koortje, zodoende leer je steeds weer nieuwe liederen. Om 7 uur ’s avonds is het weer tijd voor het avondeten. Gelukkig hadden we als ouderen daarvoor een aparte plaats in een aparte tent. Omdat er nog korvee nodig was, werd er vooraf aan iedere maaltijd door twee dames aan ons gevraagd of er vrijwilligers waren die het bestek en andere zaken wilden afwassen. Onze groep gaf zich op om na het ochtend gebed mee te helpen bij uitdelen van het voedsel. Een speciaal gevoel gaf het bij mij het (vierstemmig) zingen van een lied zo met z’n allen vooraf aan de maaltijd. Om half acht is er dan weer het avondgebed. De andere dag weer hetzelfde ritueel. Behalve zondagmorgen, dan is er om 10 uur een kerkdienst met een viering van het H.Avondmaal. Om de scheiding tussen de rooms katholieken en de protestanten te benadrukken is er een gelegenheid voor de rooms katholieken apart hun Eucharistie te vieren.

Dinsdag na het ontbijt gingen we weer verder met de Bijbelstudie over het eerste bijbel boek Genesis onderleiding van broeder Pedro. Eerst een uitleg over het betreffende hoofdstuk, daarna een aantal vragen.  Bij voorbeeld het verhaal over Kaïn en Abel Waarom wordt het offer van Kaïn niet aangenomen door God en dat van Abel wel? Waarom is Abel belangrijker dan Kaïn? Wat maakt mensen jaloers? Is een geweldspiraal onvermijdelijk? Wat kunnen we aandoen om het te begrenzen? Hoe moet je handelen? Hoe doet je dat bij je broeder of zuster?  Of het verhaal over de zondvloed. Hoe is Noachs verhaal ons verhaal?  Wie zouden wij kiezen om met ons in de boot te gaan? Over de ‘torenbouw van Babel. Wat maakt de mens dat hij beslist om een toren te bouwen? Wat zie je zelf als oorzaken van een  torenbouw bij je zelf?. Wat kan je doen om die toren af te breken en met elkaar een andere wereld te gaan bouwen.?  Dit zijn maar  een klein aantal vragen en opmerkingen die ik zo heb genoteerd. Daar werd dan in onze groep over gediscussieerd de ene keer wat intensiever dan de andere keer. Ook deze discussies waren er fijn hoewel het soms wel moeilijk was voor mij althans je in het Engels uit te drukken. Het gebeurde regelmatig dat onze Duitse vrienden ineens van het Engels overgingen in hun moedertaal het Duits.

Toch waren er in Taizé voor mij een aantal zaken waar ik moeite mee had. De liturgie b.v. te veel r.-k. invloed volgens mij. Volgens broeder Rob werd er terug gegrepen op de vroege christelijke kerk waar deze handelingen ook al plaats vonden. Dat was voor mij toch wel wennen. En de aandacht op de jongeren,  boven de ouderen. Later vertelde broeder Sebastiaan dat er in de zomermaanden ongeveer 300 ouderen per week Taizé deel mogen nemen aan het programma wat door de broeders is opgesteld. Prettig was ook het gesprek wat we vrijdagmiddag als Zaanse groep speciaal met broeder Sebastiaan konden voeren. Hij vertelde o.a. aan ons over zijn beweegredenen om zich bij de broederschap aan te sluiten. De gang van zaken in Taizé en hoe de broederschap functioneert. Voor ons was dat wel verhelderend hoewel er achteraf toch nog wat vragen overbleven die niet goed beantwoord waren vonden de jongeren.

Over het algemeen kunnen we wel zeggen dat het voor de meeste jongeren die hier voor de eerste keer in  Taizé kwamen, een positief gevoel er aan over gehouden hebben. Zondagmorgen was voor de dag van het vertrek. Jammer was het dat we net niet het morgengebed meer konden meemaken. Na een voorspoedige tocht weer via Luxemburg kwamen we ’s avonds ruim op tijd in Beverwijk aan om daar met hun als afscheid patat met kroket te nuttigen. Om ongeveer 21.00 uur kon ik de deur van mijn huis open doen en was ik weer thuis.

Pieter Ruig